Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

η μορφή σου~

Σε ερωτεύτηκα από τα μάτια σου. 
Ήταν το πρώτο που ξεχώρισα επάνω σου. Τα μοναδικά μάτια σου που ποτέ δεν θα ξεχάσω,όσος χρόνος κι αν περάσει.
Ήσουν εκεί. Δίπλα μου. Με τα μάτια σου να αλλάζουν συνεχώς μορφή. Να στάζουν έρωτα κι ύστερα αγάπη. Πολύ αργότερα να στάζουν πόνο. Πόνο δυνατό,όχι μούφα. Να λυγίζω κι εγώ μαζί σου και να βλέπεις και στα δικά μου μάτια λύπη αναμειγμένη με "μη φύγεις,σε χρειάζομαι".
Μα,οι άνθρωποι αλλάζουν,ο έρωτας αλλοιώνεται. Η αγάπη όμως,όταν είναι αληθινή,μένει εκεί. Πάντα εκεί. Αμετάκλητη στο χρόνο.
Ξέρεις,πάντα θα σε νοιάζομαι,θα θέλω να είσαι καλά κι ας μην το μαθαίνω ποτέ. Να γελάς γιατί αυτή είναι η μουσική της ψυχής. Να μοιράζεσαι και να αγαπάς. Με ή χωρίς εμένα.

Είναι που είμαι καλά και νιώθω τύψεις για τις ώρες της ημέρας που έφυγες από το μυαλό μου. Που δε σε σκέφτηκα όταν κάπνισα ένα από τα τελευταία τσιγάρα,όταν ήπια εκείνη τη γουλιά καφέ. Όταν όμως η παρέα αναφερθεί στον έρωτα μόνο μία μορφή έχω στο μυαλό μου. Τη δική σου. Τα μάτια σου,το χαμογελό σου,το πρόσωπό σου. Όταν θα μιλήσω για 'σενα θα κινείται όλο μου το σώμα,θα κουνάω τα χέρια μου,θα χαμογελάω με όλους τους αδένες του προσώπου μου,ίσως βουρκώσω και λίγο. Θα ομολογήσω πως σε σκέφτομαι και μου λείπεις και καθώς η φωνή μου θα σπάει θα γυρίσει όλη η παρέα να με κοιτάξει.
Θα γυρίσω σπίτι μετά από μια γεμάτη μέρα με ανθρώπους που ξεχώρισα. Θα βάλω τη μουσική μας,τα τραγούδια που έμαθα από εσένα. Θα σκεφτώ πόσο πολύ θα ήθελα να μοιραστώ τη μέρα μου μαζί σου. Να σου πω τι είδα,που πήγα,ποιους γνώρισα. Μα ύστερα σκέφτομαι πως δεν μπορώ να σου τηλεφωνήσω και να σου πω πως νιώθω.
Και πάνω που βουρκώνω και πάλι,θυμάμαι τα λόγια σου.."να μην κλαις για εμάς,να μη λυπάσαι για ότι έφυγε,να χαίρεσαι που υπήρξε"!
Το χαμόγελο εμφανίζεται και πάλι στο πρόσωπό μου και υπόσχομαι πως θα το κρατήσω. Αν όχι για εμένα,για εσένα. Τόσο σ' αγαπώ.




Όταν δε χαμογελάς να θυμάσαι πόσο σε λατρεύω. 

1 σχόλιο: