Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Πόλεμος με το παρελθόν.


Και ξαφνικά, έτσι από το πουθενά, μύρισε το σώμα μου αντηλιακό και τα μαλλιά μου πνίγηκαν στο αλάτι.
Τα μάτια μου φωτίστηκαν και η αγκαλιά μου βρήκε να κουμπώσει με κάποια άλλη που τίποτα από το παρελθόν δε θυμίζει.
Άφησα λίγο το παράθυρο να φυσήξει ο αέρας και η μοναξιά ως δια μαγείας εξαφανίστηκε, έστω για λίγο.
Μετά με επισκέφτηκε πάλι. Κι άρχισε να μου ανοίγει τις πληγές μία μία. Αυτές που νόμιζα πως είχαν κλείσει και δεν θα άνοιγαν ποτέ ξανά.

Είναι πουτάνα η καρδιά όμως. Στο έχω πει. Λίγο το άρωμα του περαστικού και τα μάτια εκείνου που τόσο σου έμοιαζαν ήταν υπερ-αρκετά για να ανατρέξω στα παλιά. Να ανοίξω εκείνο το μπαούλο με τις κάρτες όλο γλυκόλογα και με τις φωτογραφίες που ξεχειλίζουν καλοκαίρι, έρωτα κι ανεμελιά.
Κι ας λείπεις εσύ και το άλλο μισό του κρεβατιού μου είναι άδειο. Κι ας πονάει η απουσία σου, πια είναι γλυκιά. Πια νιώθω δυνατότερη για όλα αυτά που άφησες πίσω να με ματώνουν. Το ξέρω πως επίτηδες το έκανες. Ο εγωισμός σου δε μου επιτρέπει να σε ξεχάσω. Γι' αυτό μου άφησες ένα κάρο αναμνήσεις και άλλα τόσα "σ' αγαπώ".
Και κάποτε θα ξεχάσω τα λόγια σου. Θα ξεχάσω πως δεν είχες χρόνο για 'μενα. Ούτε κουράγιο, ούτε ενέργεια, ούτε αντοχή και ανοχή. Θα πάψω να καπνίζω τα τσιγάρα σου και να πίνω την μπύρα σου.
Κι αν ξυπνήσω πάλι και σε σκεφτώ, θα σκίσω τις κάρτες σου και τα δώρα σου. Θα πετάξω στον κάδο τις αναμνήσεις μας. Θα τις πάρει το απορριμματοφόρο και ποτέ ξανά όσο και να ψάχνω δεν θα καταφέρω να τις βρω. Θα ψάχνω και δεν θα μπορώ να βρω τίποτα από εσένα. Τι ευτυχία!
Πρέπει να πληρώνεις νοίκι στο κεφάλι μου. Να μου αγοράζεις χαρτομάντηλα να σκουπίζω τα δάκρυά που μου προκαλείς, γιατί κι από λεφτά έχω ξεμείνει. Κι από όρεξη επίσης και γι' αυτό φταίει η χαζή μου η καρδιά που είναι ξεκούρδιστη. Που δεν μπορώ να τη συντονίσω, πια έχει τόση δύναμη που μπορεί να ελέγχει το μυαλό μου. Και με τρελαίνει. Με τρελαίνουν οι αναμνήσεις και οι στιγμές που έχεις αφήσει επίτηδες να με ταλαιπωρούν. Και είναι τόσο γλυκές οι αναμνήσεις που έχω.

Άι γαμήσου μαλάκα. Και πάψε να βγαίνεις τόσο ωραίος στις φωτογραφίες. Δεν θέλω να βλέπω τα υπέροχα μελαγχολικά σου μάτια.
Άντε γιατί έχει παραγίνει το κακό με την αφεντιά σου.

2 σχόλια:

  1. Σαν να με βλέπω μερικούς μήνες πριν. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και μην φοβάσαι να ξεσπάσεις και να του πεις όλα όσα κρατάς μέσα σου. Και μετά την μπόρα θα έρθει ηρεμία. Πίστεψε με.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και κάποτε θα ξεχάσω τα λόγια σου. Θα ξεχάσω πως δεν είχες χρόνο για 'μενα....
    Αυτη η στιγμη αποτελει και λυτρωση σε ολα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή