Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Η αγάπη άργησε μια μέρα.

Περιμένοντας καρτερικά και ψιθυρίζοντας λόγια γεμάτα παράπονο.
Απεγνωσμένες προσπάθειες επαφής και άσκοπες υποσχέσεις.
Υποσχέσεις που χάθηκαν στο άπειρο.

Είναι εύκολο να επιστρέφεις, να αναχωρείς, να έρχεσαι πάλι;
Επέστρεψα κι έφυγα πάλι. Θα ξαναφύγω για ακόμη μία φορά.
Θα ξαναφεύγω πάντα.
Προσαρμοστικά ζώα οι άνθρωποι. Σωστά;
Θα ξαναφύγω όσο ο ήλιος θα ανατέλλει.
Θα παίρνω πλοία και βαπόρια -  αεροπλάνα κι ελικόπτερα.
Θα φεύγω πάντα για μέρη καινούρια, για ανθρώπους ξένους.
Τότε ο χρόνος θα κυλάει πιο γρήγορα.
Η ζωή θα έχει νόημα και πια τίποτα δεν θα χάνεται στη σκόνη.

-----------------------------

Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες;
Εμένα όχι.
Εμένα μ' αρέσουν οι βαθιές θάλασσες.
Αυτές που δύσκολα βγαίνεις αλώβητος.
Μα βγαίνεις.
Πάντα.

-----------------------------

Μια ιστορία στο ριπίτ.
Μια ιστορία που έχει αρχή, μέση και τέλος.
ΤΕΛΟΣ. - δες, πια δε φοβάμαι να το ξεστομίσω, η μικρή μεγάλωσε! -




[Μην κλαις. Κλαίνε μόνο όσοι ελπίζουν. Εμείς πεθάναμε.
Μην κλαις. Κάντο τουλάχιστον για τη μάσκαρα σου.]